Po długim czasie izolacji i przyrastania do fotela komputerowego wreszcie klasa I b zrzuciła kajdany pikseli i wolni od transferu, mudli, i timsów rozpoczęliśmy sezon rajdowy i dnia 14 czerwca ruszyliśmy w Świat.

Wybraliśmy się na początek na 12- kilometrową trasę z Góry Miedzianki przez Grząby Bolmińskie i Grzywy Korzeczkowskie, kończąc w miejscu znanym starszym uczniom jako „Świetlista dąbrowa” - miejsce wyjątkowo ciężkiej pracy i źródło niekończących się zasobów drewna derenia.
Rajd był super:

• pogoda dopisała
• wsparcie prof. Snopek – nieocenione, ciągle uśmiechnięta i pełna energii
• kierowca – pan Marian – najlepszy na Świecie
• przewodnik – prof. Kozak – klasa na poziomie międzygalaktycznym – nikt na Świecie mu nie podskoczy
• uczestnicy – klasa I b – silna, wytrwała, nie do zdarcia – będą prowadzili szkolenia dla amerykańskich marines

Dzięki naszemu przewodnikowi dowiedzieliśmy się o Górze Miedziance więcej niż można było się spodziewać, zaczęliśmy od zamierzchłych czasów kenozoiku, Pangei (lub Panigei – jak kto woli), potem demon (może dewon? – nie pamiętam) i dalej do czasów królów Polski, zabory, wojny, czasy współczesne – na szczęcie zdążyliśmy na obiad. Zdążyliśmy choć to nie było wcale takie pewne. W rolę przewodnika wcielił się nasz wychowawca – teraz wiemy, gdzie w naszym województwie są największe chaszcze. Wprawdzie padła propozycja, by zaczekać do nocy, bo po gwiazdach na pewno trafimy – ale udało się. Zza zakrętu wyłonił się autobus i uśmiechnięty pan Marian – i już wiedzieliśmy, że jesteśmy w domu.
Było super... było super?